Mabel Matiz, paylaştığı fotoğraflara şu notu düştü:

Mecbur bırakılmadıkça önlük giymez, her stajın ilk günü okula gitmez, sabahları yoklama vermeyi sevmezdik. (herkesin hasta bulup puan tamamlamak için adeta birbirini ezdiği son perio stajında ise işi abartıp ilk hafta okula hiç uğramamıştık.) Mustafa’cım sağolsun her sabah arar, uyandırır, “Çabuk kalkın yoklama alıyorlar” diye bizi ateşlerdi. Kantine ya da terasa çıkmak için bi’ bahane hep bulunurdu. Walkman ve mp3çalar’lardan Sezen, Ajda ve 2000'ler Türkçe rock dinler, ota boka sigara yakardık. dev kareli pantolonlarım ve zaman zaman gözüme çektiğim kırmızı kalem klinikte hep bir mevzu olurdu.

Müzik kulübündekileri hem kıskanır, hem de oraya adım atmaya çekinirdim. hayat hem çok hızlı hem de bir o kadar yavaş akardı. “başka türlü bir hayat mümkün mü?” derdim hep kendime. “İyi bir hekim olabilecek miyim” endişesi zaman zaman yüzümüzde sivilceler açtırırdı ama sonra hemen sakinlerdik. bütün bu boşvermişliğe, bohemyaya, hedonizm tınılarına rağmen, bir yandan da stajlar ve puanlar hep zamanında bitirilirdi. Ne yalan söyleyeyim, kaliteli serserilerdik.

Hocalarımızın, asistanlarımızın ve hastalarımızın önünde elbette önlüğümüzü iliklerdik. Hala zaman zaman rüyalarıma girer çapa. Çok, çok güzel hatırladığım, şimdilerde sanki başka birinin hayatı gibi uzak ve puslu gelen diş hekimliği fakültesi yıllarımdan, elimde kalan ender fotoğraflardan birkaçı bunlar. Defne’ciğim, Mustafa’cığım, fotoğraflarda bulamadığım İlkin, Esra, Tuğba ve daha pek çok dönem arkadaşımı ve anılar kuyusu çapa kampüsünü buradan selamlıyorum.